Lars in Argentinië

"[Pages previous="Hjoshe in Argentinië","https://verhalen.yfu.be/hjoshe-in-argentinie" current="Lars in Argentinië","#" next="Elena in Canada","https://verhalen.yfu.be/elena-in-canada"]"

"[Aside icon="arrow back" button="Terug naar Getuigenissen Alumni","https://verhalen.yfu.be/getuigenissen-alumni#section_Argentinië" offset="2"]"

"[Section name="Ouders' ervaring: Filip en Iris"]"

Lars vertrok in 2015 voor een semester naar Argentinië. In de nieuwsbrief van december 2015 vertelden zijn ouders over hoe zij het ervaren hebben.

2015: Onze Lars vertrekt...

Het was even schrikken toen onze zoon naar huis kwam met de wens om aan een uitwisselingsprogramma mee te doen, en niet zomaar ergens, maar meteen aan de andere kant van de wereld. We kenden YFU al via vrienden die zelf een kind uitstuurden en ondertussen al vier YFU-studenten in huis hebben genomen. Na de eerste info-sessie merkten we dat onze zoon, Lars, in een mum van tijd de meeste administratieve stappen had doorlopen (en er zijn er heel wat, hebben we ondertussen begrepen). Zijn keuze ging uit naar Zuid-Amerika en hij was erg blij om een plaats toegewezen te krijgen in zijn eerste keuzeland: Argentinië.

Veel wisten we niet van dit land, uitgezonderd dat er veel vlees gegeten wordt en dat Argentinië het land is van Maradonna, de tango, en Evita Peron. Lars wilde vooral Spaans leren en kwam liefst in een stad terecht in plaats van een dorp, hetgeen gelukkig ook gebeurde. Wat erg nuttig was, was het bezoek van twee ex-YFU-studenten die hun tijd ook hadden doorgebracht in Argentinië, evenals de twee voorbereidende weekends. Lars bleef gemotiveerd en de afreisdatum kwam steeds dichter.

Hijzelf moet erg blij geweest zijn om eindelijk richting gate te kunnen stappen na die maandenlange strijd met paperassen, vaccinaties, visumproblemen en schoolaangelegenheden. Vooral dit laatste is een rollercoaster geworden en zal na zijn terugkeer nog een tijdje voor spanning zorgen.

"Veel wisten we niet van dit land, uitgezonderd dat er veel vlees gegeten wordt en dat Argentinië het land is van Maradonna, de tango, en Evita Peron."

Wat we immers al meteen bij de info-sessie bij aanvang doorhadden, was dat er slechts een kleine minderheid van jongeren ervoor kiest om een uitwisseling te doen tijdens de lesperiode in de middelbare schooljaren. Er waren dan ook haast geen ex-studenten die hem hierin konden coachen, noch bleek YFU, noch zijn school hiermee veel ervaring te hebben. We hebben dus samen met hem als ouders het initiatief genomen om met de directie van de school en alle leerkrachten van Lars een gesprek aan te gaan om zo goed als mogelijk afspraken te maken over verwachtingen, leerstofspreiding, aangepaste examenregeling, enz.

Voor de afloop van dit alles, komt het tijdsstip van dit artikel net iets te vroeg. Op 8 januari staat Lars weer in België en hopen we vele toffe verhalen te horen en een Lars te zien die kan terugblikken op een mooie tijd en ook een Lars die een heleboel levenservaringen rijker is.

Of we zelf ooit kandidaat-gastgezin zouden willen zijn, daarover moeten we ons nog verder bezinnen. Dat het meer inhoudt dan enkel een kamer ter beschikking hebben in huis, is na het horen van de verhalen van Lars tot nu toe al wel zeker.

Van zijn afwezigheid hebben we al vast handig gebruik gemaakt om een deel van het huis te renoveren. Immers, de logistiek van zo’n renovatie is minder complex met een persoon minder in huis.

En nu maar hopen dat hij zich opnieuw thuis zal voelen wanneer hij weer bij ons is binnenkort. En wat staat er op de menukaart bij de welkomstmaaltijd? Steak natuurlijk!

Filip en Iris,
Ouders van Lars

"[Section name="Lars, 6 jaar later"]"

2022: Dag iedereen!

Ondertussen al een aantal jaren geleden, in 2015, zat ik in het vierde middelbaar op school te Mechelen. Net zoals vele andere leerlingen had ik wat last van schoolmoeheid, en zat ik met de continue vraag of het niet anders kon. YFU was een organisatie die bij mij en mijn ouders al welbekend was, aangezien naaste vrienden van ons zelf actief waren binnen de werking als gastgezin, en onder andere ook hun dochter naar de Verenigde Staten hadden gestuurd. Bovendien kwam ergens dat jaar, tijdens mijn vierde middelbaar, YFU langs bij ons op schoolbezoek.


Ik zag het opeens weer allemaal zitten, enkel niet meer in de huidige omgeving. “Lars moet en wou weg, liefst zo ver als mogelijk, naar een land waar alles anders is, én waar men een taal spreekt die achteraf nog veel waarde kan brengen.” Al snel zette ik mijn zinnen op Argentinië, ver genoeg, én Spaans van zonsopkomst tot zonsopkomst. Slapen doen we wel op de middag.

Mijn plannetje kwam voor zowat iedereen volledig uit de lucht vallen. Ook de schooldirectie had er blijkbaar niet echt bij stilgestaan dat een schoolbezoek van YFU mijn groots plan als gevolg kon hebben. Het was nogal ongewoon voor een leerling om tijdens de middelbare school even een semester aan de andere kant van de wereld door te brengen. Na zelf mijn ouders, de directie, en mijn toekomstige leerkrachten van het volgens hen genadeloze vijfde middelbaar te overtuigen en voorwaarden af te stemmen, stond ik in een mum van tijd klaar in Zaventem om aan m’n avontuur te beginnen.

Na mijn terugkomst was ik getransformeerd van een schoolmoe kind naar een geëngageerde jongen. Hoge energiepeilen, extracurriculaire activiteiten stapelden zich op, en dit toch nog onder de invloed van de Argentijnse levensstijl. Doen wat je graag doet, want van houden van je pad geraak je verder dan wanneer je je ogen richt op een bestemming. Na mijn terugkomst engageerde ik me tijdens mijn studies onder meer als vrijwilliger bij YFU, waaronder een aantal jaren als secretaris in het bestuursorgaan.

Ondertussen ben ik aan het werk in een IT-bedrijf waarin mensen net zoals bij YFU centraal staan. Het moet ook nog eens lukken dat ik mijn job onder meer te danken heb aan mijn avontuur bij YFU; de zoon van mijn manager ging in hetzelfde jaar als ik met YFU naar Uruguay, waarachter ongetwijfeld ook een succesverhaal hangt!

Lars

"[Section]"

Ook op uitwisseling?